Het dorp is saamhorig op zon- en feestdagen en
de markt wordt eens per jaar uitstekend georganiseerd voor en door de Harmonie. Een harmonie die van alle markten thuis is
Ten tweede zijn vrienden van mij tegenwoordig
eigenaars van de dorpskroeg Roemer's eetcafe. En hele onderneming voor
voormalige Brabanders in een super Limburgs dorp, waar ze overigens al jaren
wonen (na de standplaats Maastricht te hebben verruild voor het dorpsleven). Hij
doet, zij kookt; het is min of meer een familiebedrijf geworden. Je eet er
heerlijk, het is een prachtige locatie en de sfeer is prima en relaxt.
Aangezien het heel moeilijk is om een plaatsje te bemachtigen op de Sint
Laurentiusmarkt was ik blij met hun aanbod voor een stukje van hun kraam.
Ten derde is de markt echt meer een antiek- en
brocante markt dan een rommelmarkt. Maar mijn vriendinnen hadden behalve dat
ook een kledingrek met aparte kleertjes en dat liep als een trein. Mijn
snuisterijen heb ik verkocht, ik ben in het geheel niet ontevreden; mijn
antieke zaakjes staan weer op hun plek in mijn woonkamer/atelier.
Ten vierde heb ik weer mijn hart opgehaald aan
de verscheidenheid van mensen. Veel Limburgers waaronder heel veel geboren
Bemelenaren; de gemiddelde huizen prijs in Bemelen ligt rond het half miljoen.
De gemiddelde wereldwijsheid ligt een stuk lager. Ik kan me over beide zaken
nog steeds verbazen.
En als laatste heb ik nog nooit op een markt
zoveel ongeloofwaardige dingen gehoord als hier, over de manier van leven van
de Bemelenaren, over hun angst voor die Ollanders die maar een vreemd taaltje
spreken en onbegrip over de koopwaar van diezelfde Ollanders. Zo kon iemand zich
niet voorstellen dat een kraam zomaar een oud en morsig korset heeft liggen als
bijzonderheid.
Of gewoon oude schoenen verkopen met enorme
punten. Waar die punten dan wel niet voor waren.....
Met als kers op de taart de 60+ buurtjes die me
vroegen waarom ik geen Limburgs sprak. Mijn antwoord dat ik 5 andere talen
sprak leek een beetje langs hen heen te gaan. Wel begrepen ze dat ik wat landen
gezien moest hebben. En of ik ook in Afrika was geweest. Daarop kon ik
bevestigend antwoorden. Waarop ze een beetje dichterbij kwamen en zij haast
fluisteren vroeg of ik niet bang was geweest bij al die wilden. Het duurde even
voordat ik in staat was om te vragen over welke wilden ze het hadden. Hij wees
op wat Afrikaanse maskers op zijn kraam. Ik was nog even stil en zei toen
samenzweerderig dat ik niet in hun kookpot paste. Zij knikte en ik moest me
snel omdraaien om niet in cynisch lachen uit te barsten. De rest van de dag
werd er niets meer gevraagd, alleen maar geknikt.
Een kleine bijzonderheid. Sint Laurentius himself
heeft de hele dag de regen tegengehouden. En dat in een tijd waarin de goten
langs de straatjes die van de 'berg' naar beneden lopen de dag daarvoor nog
iets weg hadden van een mini Niagara falls. Ook dat is heel uitzonderlijk.
Het was een heerlijke dag, vermoeiend maar met
weer een heel andere kijk op het leven.
©Gavi Mensch
Bemelen, 19-6-2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten