zaterdag 8 juni 2013

Roelie en de anderen



Luisterend naar het verslag over het fataal afgelopen in bedwang houden van een verstandelijk gehandicapte psychiatrische cliënte en patiënte en vind ik het ongelooflijk dat men als professional niet begrijpt dat hoe meer dwang je uitoefent, hoe groter het verzet.

Ga maar eens na bij uzelf. U bent cliënt en u bent de Bijenkorf uitgelopen zonder iets te kopen. Men wil u terug de winkel induwen, maar u wilt niet. De bewakers duwen u naar binnen en u verzet zich heftig. Ze werken u tegen de grond. Er gaan mensen bovenop u zitten, ze breken uw ribben, u kunt niet meer ademen van het bloed in uw keel en neus. U bent letterlijk ademloos. In het geval van de Bijenkorf wordt de112 arts gebeld en komt u in het ziekenhuis terecht.
In het geval van de instelling NOVO zou men u misschien hebben laten liggen.



Steeds meer mensen met korte lontjes, zowel cliënten/patiënten als ook personeel, en steeds minder kennis van zaken, veel angst en veel te veel stoer gedrag.
In alle psychiatrische en soortgelijke inrichtingen is een chronisch tekort aan rustige degelijk opgeleide mensen met begrip.

Soms wordt zelfs een reactie van patiënten uitgelokt om daarna stoer te kunnen optreden.
(Melding maken van zo'n uitlokkerij bleek een verstoring van een spelletje dat men speelde uit verveling. De uitlokker werd ontslagen. Enkele collega's berispt. De werksfeer verpest. Slecht voor mijn patiënten, slecht voor degene die hen verplegen.)

Agressie kun je indammen. Paniek kun je voorkomen. Angst hoort er niet te zijn. Isoleercellen, tegenwoordig time-out kamers genoemd, gebruik je zo weinig mogelijk. Ik ben maar klein van stuk, ik heb zelden een woordenwisseling gehad met mijn patiënten. Ik ben daar voor hen, niet andersom.

Een cliënt is iemand die iets koopt en daarvoor betaalt, daar heb je kennis van zaken voor nodig, die cliënt is immers koning.
Een patiënt is iemand die lijdt, daar heb je empathie en kennis van zaken voor nodig.
Die koopt er niets voor als hij of zij slecht behandeld wordt.
Vrijheid beperken kan niet, een patiënt is geen gevangene.

Spijtig voor Roelie en diep treurig voor haar familie.
Het is niet het eerste geval van mishandeling in een instelling.
We kennen allemaal de ellende van Jolanda Venema en van veel te veel anderen.
Ook in detentiekampen (kampen ja) blijkt mishandeling niets vreemds.

Kan het stoppen?
Nu?






@Gavi Mensch
 Nederland BV, 8-6-2013


Bovenstaande is onderdeel van een groter schrijfsel over omgang en dwang.
All rights reserved 2013/2014

Update: 13-1-14:  Brandon was ook lange tijd vastgebonden. Nu hij daar weg is gaat het beter zegt zijn moeder, gelukkig maar. http://nos.nl/artikel/596979-stappen-tegen-instelling-brandon.html
.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten