donderdag 1 november 2012

Het levert je niets op.


.

Jaloezie is nooit 'mijn ding' geweest. 
Ik kan met een vrolijk hart door een mooie villawijk lopen en genieten van de ruime huizen met de prachtige tuinen. Soms denk ik heel even dat ik ook wel weer in zo'n huis zou willen wonen maar dan corrigeer ik mij direct.

Zo'n huis vraagt onderhoud, jonge mensen met grote inkomens en als je geniet van een briljante oude dag ook nog een kleine ploeg personeel. Niet alleen een grote hoeveelheid geld is nodig, je bent ook altijd afhankelijk van hulp, hulp van eerlijke mensen. Je accountant moet eerlijk zijn, je belegger, je bank, je verzekeraar. Je huishoudelijke hulp, je tuinman en de 'werkster'. Je bent op je hoede!

Daar zit je dan in je grote huis, er wordt nooit iets voor je betaald, je vrienden komen uit dezelfde kringen en iedereen probeert krampachtig rijk te blijven. Vroeger paste het cadeautje voor jou in het lijstje PR-geschenken en was je voor de schenker aftrekbaar van de belastingen. Nu ben je de enige gever en is er niemand om iets aan te geven. Want iets geven terwijl je niets krijgt kan niet. Je vrienden komen niet meer eten want ze vinden je huis te groot, ongezellig of te ver weg. En ze worden te oud.


Vervolgens breek je een heup, moet je een traplift laten aanleggen en besluit je om beneden te gaan slapen. Elke dag een andere verzorgende van de thuiszorg, je hebt geen controle of ze iets meenemen. En de bovenverdieping verpaupert. De kinderen komen met kerst en Pasen; Sinterklaas wordt niet meer gevierd. Dus laat je vlak voor die dagen de kamers schoon- en de bedden opmaken. Ze nemen de bovenverdieping in beslag, maken herrie en rommel, je hebt immers een hulpje en een werkster.

Het leven wordt alsmaar duurder. Je wordt vrekkiger want dadelijk heb je niet genoeg om van te leven. Waar je vroeger 10000 euro in de maand te besteden had, heb je er nu maar 5000 en het is op voordat de maand begonnen is. Je ligt 's nachts wakker van de zorgen, slaapt steeds slechter en wordt humeuriger. Je vrienden blijven weg; je kinderen verzinnen excuses.

Zo kan het zomaar gebeuren, dat je op een dag dood gevonden wordt door de 'werkster'. Je kinderen komen, boos omdat je die ingewikkelde iPhone niet wilde gebruiken en boos omdat ze nu een boel extra werk aan je krijgen. Je wordt gecremeerd terwijl je begraven wilde worden. Het huis wordt leeggehaald door een opkoper die door al je privé zaken snuffelt. Je verzamelingen voor de kleinkinderen verhuizen naar zijn zaak of de veiling en je huis wordt te koop gezet.


En het enige wat er van je overblijft is geld.



@Gavi Mensch
Nederland BV,1-11-2012..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten